Historie Szejnfelda z Paderewskim związane…

Były burmistrz Szamocina, senator Adam Szejnfeld oraz obecny burmistrz Szamocina, Eugeniusz Kucner, w dniu urodzin I. J. Paderewskiego, na ulicy I. J. Paderewskiego w Szamocinie odsłonili pomnik poświęcony pamięci I. J. Paderewskiemu ufundowany przez Chór im. I. J. Paderewskiego. Jednocześnie oddano do użytku, tuż przy pomniku ławeczkę multimedialną poświęconą temu wielkiemu Polakowi, pianiście,

kompozytorowi, ministrowi i premierowi Polski.

- Dzisiejszy wieczór przywołuje mi wspomnienia z przeszłości. 12 grudnia 1992 roku, kiedy byłem burmistrzem Szamocina, reaktywowaliśmy działalność Chóru im. I. J. Paderewskiego, który nawiązywał i kontynuował tradycję Towarzystwa Śpiewu im. I. J. Paderewskiego z 1923 roku. Rok później, 11 listopada 1993 roku, w ramach obchodów 75-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości, odsłoniłem, wraz Bronisławem Komorowskim, ówczesnym wiceministrem Obrony Narodowej, odbudowany z ruin, a właściwe z niczego, na podstawie

starych fotografii, Pomnik Wolności, który jest przecież poświęcony wszystkim tym, którzy walczyli za wolność Szamocina, Wielkopolski i Polski, w tym Powstańcom Wielkopolskim. Z Powstaniem natomiast nierozerwalnie związany był I. J. Paderewski. Pięć lat temu natomiast, już jako europoseł, a przede wszystkim przewodniczący Rady Budowy Pomnika I. J. Paderewskiego w Poznaniu, także razem z Bronisławem Komorowskim, wówczas już Prezydentem RP, odsłoniłem pomnik I. J. Paderewskiego wzniesiony z inicjatywy Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. Dzisiaj natomiast spotykamy się na uroczystości oddania monumentu poświęconego patronowi ulicy w Szamocinie i chóru, którego korzenie sięgają początków naszej wolności po pierwszej wojnie światowej. Szczególnej symboliki tej chwili dodaje fakt, że czynimy to w rocznicę urodzin Paderewskiego oraz w setną rocznicę odzyskania niepodległości przez Szamocin – mówił na uroczystości

senator Adam Szejnfeld, pierwszy nowo wybrany burmistrz Szamocina po 89 roku. Uroczystość odsłonięcia monumentu w Szamocinie, z uwagi na panującą pandemię odbyła się w kameralnej atmosferze. Zrezygnowano z wcześniej planowanej oprawy, a więc chóru, orkiestry, czy przemarszu przez miasto. Nie zapraszano też na uroczystość wielu gości, a nawet mieszkańców. Odśpiewano Hymn Polski, Rotę, wygłoszono okolicznościowe przemówienia oraz złożono kwiaty. Pomnik został także poświęcony przez księdza proboszcza miejscowej parafii. W uroczystości poza senatorem Adamem Szejnfeldem i burmistrzem Eugeniuszem Kucnerem wziął udział także starosta chodzieski pan Mirosław

Juraszek. Swoje szczególne jednak miejsce w tym dniu mieli przedstawiciele Chóru im. I. J. Paderewskiego, który ufundował obelisk, a mianowicie panowie Jan Kajrys oraz Adam Gierlikowski.

***

Ignacy Jan Paderewski był postacią niezwykłą, której zasługi dla Polski trudno przecenić. Zdobył sławę jako niezwykle utalentowany pianista i kompozytor. Jego aktywność nie ograniczała się jednak do występów muzycznych. Poświęcał się działalności filantropijnej, chętnie dzieląc się własnymi środkami finansowymi, zdobytymi dzięki koncertom. Popularność zdobytą dzięki talentowi muzycznemu wykorzystywał w działaniach dla sprawy polskiej, dla popularyzacji historii i dorobku naszego kraju. Wrodzona wrażliwość i poczucie obowiązku nie pozwoliły mu pozostać bezczynnym w momencie decydującym dla odradzającego się narodu. Za jego sprawą 27 grudnia 1918 roku wybuchło Powstanie Wielkopolskie. Dzień bowiem wcześniej 26 grudnia przybył on do przybył Poznania i wygłosił przed Hotelem Bazar przemówienie przyjęte wielkim aplauzem. Dzięki jego zabiegom dyplomatycznym, sprawa narodu polskiego została ujęta w orędziu prezydenta Wilsona, które w znacznej mierze wpłynęło na kształt powojennej Europy. To jemu między innymi należałoby przypisać zasługę wyprowadzenia w 1919 roku Polski z międzynarodowej

izolacji. Już po zawarciu pokoju, jako premier i minister spaw zagranicznych, nie ustawał w wysiłkach zmierzających ku odbudowie Polski i pogłębieniu jej sojuszu z resztą Europy. Do końca życia koncertował i angażował się w sprawy polityczne Polski. Zmarł 29 czerwca 1941

roku w Nowym Jorku. Jego ciało złożono na cmentarzu Arlington w Waszyngtonie, aby w 1992 roku, zgodnie z jego wolą, mogły zostać przeniesione do Polski.